Er gebeurt van alles in huis. Bewoners komen en gaan, bezoek schuift aan, kinderen groeien op, goede mensen komen donaties brengen, fietsen doen het plotseling weer, en het gebed klinkt dagelijks in de kapel. Hier kun je lezen hoe het eraan toe ging afgelopen jaren.
Goed nieuws! Na vele jaren met een niet al te grote kerngroep geploegd te hebben op Gods akker, zijn we dit voorjaar gezegend met de komst van Anna en Herman en sinds de late zomer met Willem, Sofie, Susan, Gerritjan en Wanda en hun kinderen Teun en Marie. ‘Hebben ze rekbare muren in het Noëlhuis, of hoe werkt dat?!’, vraagt de lezer zich misschien af.
In huis gaat alles zijn gangetje. Dat dacht ik toen ik het afgelopen half jaar eens terughaalde in gedachten. Maar lezend in ons logboek wat dat ‘gangetje’ allemaal inhield bleek er ontzettend veel gebeurd.
Mo is een van onze jongste huisgenoten, twee en een half jaar oud, en hij praat. Mo praat aan de lopende band. Hij heeft een mening en laat dat soms rustig en soms met enige overtuiging horen aan iedereen in de nabije omgeving. Nieuwe mensen komt hij een handje geven (meestal links in plaats van rechts) en dan zegt hij ‘Mo’ om zich voor te stellen. Ondanks dat hij een hele week ‘mevrouw’ gezegd heeft (meestal over je in plaats van direct tegen je), hij weet je naam.
