De ingang van de wintertijd betekent voor ons dat de verwarming weer aangaat. Vorig jaar werd er al weken van te voren gezucht en gesteund dat het zo koud was, maar dit jaar voelt het nog niet zo koud in huis. Nu wil ik niet meteen ‘klimaatverandering!’ roepen, want het Nederlandse weer is altijd onvoorspelbaar, maar toch.
Klimaat
Het klimaat heeft de laatste tijd een steeds voornamere rol gekregen in onze gesprekken en acties. Ook het veranderende klimaat en de manier waarop fossiele brandstoffen uit de aarde worden gehaald zorgen voor oorlog, armoede en dus vluchtelingen. Waar de oudere garde in huis (waaronder ik mezelf ook reken) zich vooral richt op wapenhandel en kernwapens, hebben de jongeren meer oog voor de ramp die zich op milieugebied voltrekt in de wereld. Die is minstens zo acuut, misschien wel meer, als waar de oude lui zich bezorgd over maken.
Daarom gingen Jia Jia, Margriet, Sofie, Willem en Gerard naar de Peoples Climate March met een spandoek met daarop een quote uit Laudato Si’. Daarom breiden we voor Groningen. Margriet breide apart zelfs een stuk koraal voor een actie van Greenpeace. Herman en ik trokken in juli samen met nog 300 mensen van de groep ‘Code Rood’ naar het havengebied om daar voor één dag de kolenopslag stil te leggen. En Herman en Jia Jia deden aan de vooravond van de VN-klimaattop in Bonn mee met Ende Gelände waarbij een enorme bruinkoolmijn voor korte tijd stilgelegd werd.
Herbergier
En daarom dragen we warme truien en gaat de verwarming in huis pas eind oktober aan. Dat gaat dan altijd met horten en stoten, want onze verwarmingsketels zijn oud. Aan de ene kant van het huis wordt het alleen een beetje warm als iedereen de radiator in zijn of haar slaapkamer op stand drie zet. In een ander deel van het huis zijn ze helemaal spaarzaam: daar zijn alle radiatoren, behalve die in de douche, uit en houdt men zich met extra kleren, dekentjes en kruiken warm. Daarentegen is het boven bij de vierde ketel juist vaak veel te warm. We kijken dan ook of we de ruim 20 jaar oude centrale verwarming kunnen vervangen door een beter en milieuvriendelijker systeem.
Nu is het niet zo erg dat de radiatoren op de kamers rond de kapel een beetje aan moeten staan, want het huis is continu vol. In iedere kamer slaapt iemand en soms wel twee of drie iemanden. In die gevallen gaat het om hele jonge iemanden zoals bijvoorbeeld de eenjarige Isa, een lief meisje uit Soedan dat met haar moeder een kamer deelt. Omdat onze herberg altijd vol is, moet ik vaak met barmhartigheid denken aan die arme herbergier die ‘nee’ moest verkopen aan de zwangere Maria en haar man Jozef. Hij zou onze patroonheilige kunnen zijn, want wij moeten ook wekelijks mensen vertellen dat we vol zitten. Maar ja, heilig is ’ie nooit geworden.
De vergelijking is dit jaar misschien wel extra sterk omdat we omringd worden door zwangere vrouwen, waarvan sommige ook kampen met ruimtegebrek! Sophie, een voormalige ASF-vrijwilligster, staat op het punt van bevallen. Wanda en Gerritjan, die weliswaar niet bij ons wonen maar een belangrijk deel zijn van de gemeenschap, zijn in verwachting van hun derde kind en Anna en Herman zijn ook zwanger.
Anna en Herman maken deel uit van een groep (samen met Willem, Sofie en Matthias) die een nieuwe Catholic Worker wil opstarten: de Dorothy-gemeenschap. Ze hebben iets op het oog in de buurt van Amstelveen. Verderop in de nieuwsbrief kunt u daar meer over lezen.
In september kwam Harm-Jan Dijk (22) bij ons wonen. Hij studeert Godsdienst-Pastoraal Werk en loopt stage bij de Citykerk, een initiatief om te kijken wat een dominee kan betekenen voor seculiere millennials. De Catholic Worker way of life spreekt hem erg aan. Zijn vriendin Katie studeert theologie in Glasgow. Toen zij bij ons logeerde, spijkerde zij op 95 deuren haar magazine ‘BEELDENSTORM’, voor en door jongeren die op zoek zijn naar de relevantie van het christendom in onze seculiere samenleving.
Er is nog veel meer dat ik u zou willen vertellen, maar naast tijd is ook ruimte een raar ding. Vooral in nieuwsbrief artikelen (en kamers) lijkt er nooit genoeg van te zijn. Aan onze tafel is eigenaardig genoeg wel altijd ruimte voor een extra eter of twee. Dus mocht u meer willen weten, schroom dan niet om (on)aangekondigd aan te schuiven. Om zes uur staat het eten klaar.