Geven en ontvangen
Jaargang 36 nr. 2 (View PDF)
Redactioneel
Huisnieuws
Allereerst dank aan allen die door hun materiële steun en gebed een plek als deze mede mogelijk maken. Jullie zijn een essentieel onderdeel van dit geheel!
Steen voor steen: nieuws uit de Dorothy-gemeenschap
‘Een huis voor iedereen…, één voor één, steen voor steen…, muren, deuren en ramen…, niet alleen maar samen vormen zij een huis…’ Misschien kennen sommige lezers van mijn generatie dat liedje wel van Elly en Rikkert. Het zat ineens in mijn hoofd toen ik terugdacht aan de afgelopen maanden.
Liefde is wat er toe doet
Al spoedig nadat Ilmira als vluchtelinge voor racisme en totalitarisme in het Noëlhuis kwam, ontpopte zij zich tot een ondersteunende en liefdevolle aanwezigheid in het hart van de gemeenschap. Hier deelt ze enkele gedachten.
Brief van Jessica Reznicek
Jessica Reznicek is een Catholic Worker uit Iowa. Zij is veroordeeld tot acht jaar in een federale vrouwengevangenis voor het saboteren van een in aanbouw zijnde oliepijpleiding. We delen graag deze brief van Jessica.
Hoe vrij ben jij?
Deze zomer zat Susan 115 dagen in Duitsland gevangen, omdat ze de vliegbasis van Büchel had betreden om daar het oefenen met kernbommen stil te leggen.
Gastvrijheid bij Jenneke en Cees
Jenneke en Cees zijn al heel lang goede vrienden van het Noëlhuis. Niet alleen staat hun deur altijd voor ons open, maar ook voor vele anderen. Momenteel woont een jong gezin bij hen in. Hun gastvrijheid strekt zich zelfs uit tot dieren. Onlangs hebben ze een hondje van een oud-huisgenoot van ons opgevangen in huis!
Het beste cadeau ooit!
Frits kwam vol inspiratie terug van zijn laatste reis langs Catholic Worker gemeenschappen in de V.S. Een van de wildere ideeën waar hij mee thuiskwam, was de installatie van een composttoilet in onze berging.
Wat ik heb geleerd van burgerlijke ongehoorzaamheid
Tijdens een protestbijeenkomst afgelopen herfst in Duitsland tegen ‘Steadfast Noon’ (een NAVO oefening met de Amerikaanse kernbommen die in Europa klaarliggen, aangevuld met lange afstand bommenwerpers vanuit de V.S.), hield Susan een toespraak.
“We zijn allemaal een grote familie”
Je hebt werkgevers die zeggen: “We zijn meer dan een bedrijf, we zijn familie.” Ze hebben dan leuke dingen op kantoor, zoals zitzakken of tafelvoetbal. Maar je familie hoef je niet te betalen voor overwerk. Soms hebben ze er fruit liggen, maar betaalde vakantiedagen of lidmaatschap van een vakbond mag niet. Want je familie uitbuiten, dat kan gewoon. Dus als je ergens gaat werken en je hoort “We zijn één grote familie”, ren dan weg voordat het te laat is. Eerlijk gezegd kwam deze gedachte in mij op toen ik in het voorjaar van 2023 met Anna, mijn voorganger, belde en zij vertelde over de ‘Noëlhuis familie’.
In Memoriam: Samrouan
Afgelopen augustus ontvingen we het bericht dat Samrouan was overleden. Sam, zoals we hem noemden, is een voormalige huisgenoot. Op een fijne manier drukte hij tijdens zijn verblijf zijn stempel op het huis.
Roeping en professie doen
Een bekende grap binnen de Catholic Worker is dat velen niet werken, noch katholiek zijn. Maar sinds ik hier twee en een half jaar geleden ben komen wonen heb ik eigenlijk altijd gewerkt, net als iedereen trouwens, als we ons begrip van werken niet beperken tot het neoliberale kapitalisme. En sinds kort ben ik ook officieel (een rebelse) katholiek. Iets wat ik zelf nooit had verwacht, maar wat tegelijkertijd heel natuurlijk en organisch is verlopen. Dit heeft alles te maken met mijn dominicaanse roeping, waar ik in dit artikel iets over zal vertellen.
Navolging
Voor mij is ecotage* van het kolenspoor een vorm van navolging van Christus, die op een gegeven moment besloot om op te gaan naar Jeruzalem om met een directe actie de tempel als verdienmodel aan de kaak te stellen. Hij bleef in de buurt en probeerde niet om zijn aanhouding, verhoor, geseling, veroordeling en executie te ontlopen. Wat wil Jezus ons hiermee zeggen en voorleven?
Wat er echt toe doet (deel 3):
De Tiran
“Als mensen zoals men wel veronderstelt te dom, egoïstisch en kwaadaardig zijn om hun eigen beslissingen te nemen, zijn ze dan niet ook te dom, egoïstisch en kwaadaardig om hen de macht over anderen toe te vertrouwen?” – Larken Rose
Liturgisch klimaatactivisme
Op Palmzondag kwam ik uit de mis op een vouwfiets door de storm naar het havengebied. Met mijn palmtakjes en vol van de geest van berouw en overgave van het lijdensverhaal van Jezus knielde ik neer op het kolenspoor om de steentjes onder het spoor vandaan te halen. Ik ervaarde het als een verlenging van de liturgie van de mis en met diezelfde overgave en passie ging ik te werk.
Georg Elser (1903—1945)
Op 31 maart hebben we een speciale viering rond Georg Elser, wiens levensverhaal verschillende reacties bij ons opriep: van bewondering tot twijfel of hij navolgenswaardig is. Als we terugkijken op de Shoah en de wereldoorlog, kunnen we tirannenmoord dan rechtvaardigen? Of geloven we alleen in geweldloos ‘ga de extra mijl’ breed volksverzet?
“Als het veilig is in Colombia gaan we terug”
José en Lucero uit Colombia woonden bijna een jaar in het Noëlhuis. Zij kwamen in oktober 2023 aan met hun tienerdochter Natalia. Ze waren een jaar eerder het oorlogsgeweld in Colombia ontvlucht. Hun oudste zoon kwam met zijn zwangere vrouw terecht in Spanje, zij in Nederland.
