Laatst trof ik een vriendin van het Noëlhuis. Ze vertelde dat ze tegenwoordig in een ‘tiny house’ woont bij ons in de buurt, naast vrienden waar ze vaak samen mee eet. Deze vrienden vangen een vluchteling op in huis. Een bijzonder huishouden voor een woonwijk in Uithoorn, maar niet meer dan dat. Dus eigenlijk heel vergelijkbaar met hoe wij wonen in de Dorothy-gemeenschap, maar dan zonder alle pretentieuze saus die wij er nog overheen gooien: geen website, mailinglijst of blog. Geen journalisten van christelijke blaadjes die langskomen. Geen ondersteunende fondsen of donateurs. Een interessante spiegel.
Als gemeenschap zitten we nu in een bijzondere fase. Een paar maanden geleden was hier alles in rep en roer: onze huisgenoot Iris trouwde met Ben; een uitbundig en vreugdevol feest. Matthias legde de laatste hand aan onze kapel van Onze-Lieve-Vrouwe-Op-Wielen, die nu trots naast ons erf in de polder staat. Kleine Miriam werd geboren, het tweede dochtertje van Anna en Herman, gewoon thuis in onze tijdelijke woonunit. En dan heb ik het nog niet eens over alle festivalletjes, open dagen, equinox-feesten en gewoon gezellige ontmoetingen bij ons thuis.
Maar dat is allemaal alweer een tijdje geleden. Inmiddels zijn Iris en Matthias allebei vertrokken. Iris naar Utrecht, bij haar kersverse echtgenoot. En Matthias naar een promotieplek in Cambridge waar hij weer een hele andere wereld induikt. Allebei vreugdevolle gebeurtenissen, maar afscheid blijft pijnlijk. En nu zijn Mieke, Anna en Herman opeens de enige volwassenen in huis. En met een baby erbij komt er ook even niet zo super veel uit onze handen.
Dat maakt dat het extra pretentieus voelt als we op een symposium over onze gemeenschap mogen vertellen, of een stukje schrijven voor ‘De Vriendenkring’, het prachtige blaadje van de quakers. Zelfs onze toekomstplannen lijken even op pauze te staan. De bouw die eerst ‘voor de zomer’ zou beginnen, en toen ‘zeker in oktober’, staat nu gepland voor februari. Correctie: maart. Eind maart. Zo schuift de bouw van ons gemeenschapshuis steeds rustig voor ons uit. Telkens om de hoek.
Maar gelukkig is er ook een spannend nieuw hoofdstuk dat wel elke dag iets dichterbij komt. Er komen nieuwe mensen in de kamers die Iris en Matthias hebben achtergelaten. Hele leuke mensen! Een gezin uit Wageningen, met twee gezellige kinderen. Dus volgende keer dat we een update schrijven kunnen ze zich voorstellen, en zitten we vast weer vol wilde plannen en hoogdravende ideeën! Ik krijg er nu al zin in.
Ook zin om ons half-lege huis eens te komen opvullen? Kom eens langs bij ons ochtendgebed en/of moestuin-ochtend op dinsdag, een thema-avond, of gewoon een keer op de thee! Iedereen is welkom. Zie voor meer informatie onze website: www.dorothygemeenschap.nl. Daar kun je je ook opgeven voor onze e-mail nieuwsbrief.