Ik ben Anna, ben 18 jaar en kom uit Berlijn. Na het gymnasium wilde ik niet meteen verder studeren, maar een jaar ertussenuit. De lockdown was een hele moeilijke tijd en de online lessen volgen was zwaar. Ik wilde een sociaal jaar doen, maar ook dat was moeilijk door corona. Ik heb toen een half jaar in een kinderopvang gewerkt, wat ik heel leuk vond.
Het liefst was ik een jaar naar Noorwegen gegaan want ik houd van sneeuw. Maar dat lukte niet. Omdat ik ook graag een sociaal jaar wilde doen, zocht ik op internet en kwam ik de organisatie Aktion Sühnezeichen Friedensdienste (ASF) tegen. Dat sprak mij aan omdat ik altijd al geïnteresseerd was in de gevolgen van het nationaal-socialisme. Reeds als klein kind spraken mijn ouders er met mij over als ik vragen stelde over de ‘Stolpersteine’ die je overal in Berlijn tegenkomt: tegels met namen van slachtoffers van het nationaal-socialisme. Zij hebben altijd kindvriendelijk antwoord op mijn vragen gegeven. Ik kon niet geloven dat mensen tot zoiets in staat zijn en wilde mij ervoor inzetten dat deze vreselijke geschiedenis niet vergeten wordt en dat dit nooit meer gebeurt. Met school hebben we een concentratiekamp bezocht wat veel indruk op mij maakte. Niet alle leerlingen waren zo geïnteresseerd als ik. Daarom besloot ik er later zelf nog eens naartoe te gaan.
Humaan kunnen leven
Ik heb mij aangemeld op de website van ASF. Ik vond het Jeannette Noëlhuis heel boeiend klinken en koos voor deze plek. Ik heb heel veel zin om de mensen hier beter te leren kennen, hun verhalen te horen en te leren over de verschillende culturen, gebruiken, eetgewoontes, enzovoorts. De grondslag is dat elk mens verblijfsrecht heeft en ook humaan behandeld moet worden. Zo staat het in de wetten, maar het gebeurt niet. Daarom moet men het zelf doen, omdat de mensen anders niet humaan kunnen leven. En ik wil er mijn steentje aan bijdragen dat dát gebeurt.
Naast het werk in de gemeenschap wil ik ook verschillende plekken in Amsterdam en daarbuiten bezoeken die met de joden vervolging te maken hebben.
Patchwork-familie
Ik kom uit een patchwork-familie. Mijn biologische ouders zijn al voor mijn geboorte gescheiden. Maar de nieuwe partner van mijn moeder is altijd een vader voor mij geweest en ik heb ook nog goed contact met mijn biologische vader. Door de verschillende scheidingen heb ik ook een halfbroertje en stiefzus en broer met wie ik goed contact heb.
Ik ben met veel plezier in Berlijn opgegroeid. Het is een levendige stad en er gebeurt veel.
Mijn ouders namen mij al vroeg mee naar demonstraties tegen kernwapens. Samen met hen voelde ik mij veilig. Maar de 1 mei-demonstraties in mijn wijk maakten mij als kind bang, omdat die met veel geweld gepaard gingen door alcoholgebruik. Toch groeide ik over die angst heen en heb ik aan diverse demonstraties meegedaan, o.a. aan ‘Fridays for Future’ met mijn klasgenoten. Ik heb ook in Arnhem met ‘Fridays for Future’ meegelopen. Verder deed ik mee aan demonstraties tegen racisme, tegen politiegeweld en vóór de opname van vluchtelingen. Ook op Vrouwendag heb ik mijn stem laten horen.
In hoeverre ik hier mee ga doen aan demonstraties weet ik nog niet. Ik zou wel meegaan, maar geen acties uitvoeren omdat ik hier te gast ben in dit land.
Hartelijk samenleven
Mijn eerste indrukken hier zijn echt ’total schön’. Het werkelijk met elkaar samenleven, het samen avondeten, dat was thuis ook belangrijk voor mij. Iedereen is heel aardig en verwelkomt mij hartelijk. Ik ben weliswaar een beetje overdonderd door de vele taken, maar het lukt me toch, omdat ik altijd iemand vragen kan en dan hulp krijg. De huisgenoten zijn allemaal heel hartelijk, het samenleven met hen is echt heel fijn en we leren elkaar steeds beter kennen.
Genieten en nieuwe dingen leren
Ik houd van kunst en heb al een museumjaarkaart. Ik hou van allerlei soorten muziek: klassiek, modern, oude rockmuziek, melancholische Indie Rock. Ik bezocht een concert van de band ‘Ärzte’. Zij maken punkrock, zijn links en ik vind dat zij goede muziek maken.
Ik lees veel en graag: historische romans, queer en feministische boeken, politieke literatuur over verschillende thema’s, biografieën en met name autobiografieën. Een lerares heeft ons gestimuleerd om te lezen en daar ben ik haar heel dankbaar voor.
Ik hoop dat ik dit jaar kan genieten van deze mooie plek en deel te mogen zijn van zo’n geweldige gemeenschap. Dat ik nieuwe dingen leer door andere ervaringen dan die ik ooit op school zou kunnen leren. Juist die combinatie vind ik heel fijn.