Bonnetjes
Nilay kon op een gegeven moment terecht bij de bed-bad-broodregeling van het Leger des Heils vanwege medische problemen. Zahur bleef af en toe komen. Met zijn wat grove gelaatstrekken, altijd wat zoekende blik en gebrek aan taalvaardigheid maakte hij een tikkeltje onnozele indruk. Maar hij bleek een goede fundraiser. Als hij geld nodig had voor een bepaald doel, wist hij de juiste mensen aan te schieten. Hij heeft een klein netwerk waar hij terecht kan: iemand van een buurthuis, een medewerkster van Vluchtelingenwerk, het Leger des Heils. Ik kwam op een gegeven moment ook in zijn netwerk terecht toen ik hem wat geld gaf voor een retourtje Den Haag. Hij moest iets regelen bij de Egyptische ambassade. Sindsdien schoot hij mij steeds aan in huis wanneer er iets was, telkens kleine bedragen. Desgevraagd liet hij achteraf de bonnetjes zien, zoals een goed fundraiser betaamt.
Dit voorjaar kwam hij bij me met een heel verhaal over een bril. Hij was bij een opticien geweest, die zijn ogen had opgemeten. Min tien aan beide kanten. Hij liet me een begeleidend briefje zien waarin stond dat het niet verantwoord was iemand de straat op te laten gaan met zulke slechte ogen. Via zijn verschillende contacten was hem al meer dan de helft van het bedrag toegezegd. Elke bijdrage van mijn kant was welkom, begreep ik uit het gebroken Engels van Zahur. Die vraag ging mijn generositeit te boven, ik speelde hem door aan de kerngroep. Die besliste al gauw dat de aanvraag best paste in het potje ‘Hulp aan externe huisgenoten’.
Jampotjes
Op ons huisfeest begin juli zag ik Zahur weer, mét bril en glazen zo dik als de onderkant van jampotjes. Dat hij bijna onherkenbaar was, is wat overdreven. Maar zijn hele manier van doen was anders: gerichter, minder aarzelend. Enthousiast wees hij mij alle dingen aan die hij nu kon zien. Hij vertelde me ook dat hij voorheen niet kon deelnemen aan Nederlandse les, omdat hij niet zag wat op het bord werd geschreven.
Tja, hoe een bril een wereld van verschil kan maken in iemands leven. Het maakt me wat beduusd hoe vanzelfsprekend het voor mij is dit soort dingen te regelen. En in wat voor bochten iemand zonder de juiste papieren zich hiervoor moet wringen.