Dit jaar bestaat het Noelhuis 30 jaar. DERTIG! Wie had dat gedacht toen Gerard, Paul en Eileen een dakloze man in huis namen. Er is in die tijd veel veranderd en ook veel hetzelfde gebleven. De artikelen die in deze nieuwsbrief staan had u ook in de allereerste kunnen vinden. Natuurlijk zijn er verschillen; van drones hadden we nog niet gehoord en van veganisme waren we ons nog niet zo bewust, maar de peilers waarop dit huis is gebouwd zijn onveranderd hetzelfde. We proberen nog steeds de mens (of misschien zelfs God zelf) te zien achter de etiketten ‘dakloze’ en ‘vluchteling’ en verwonderen ons er iedere keer weer over hoe mooi die mens kan zijn in al haar of zijn gebrokenheid.
Er staan in deze nieuwsbrief mogelijk wat grootse verhalen over goede daden of heldhaftige acties maar we keren altijd weer terug naar huis waar we worden geconfronteerd met de heldendaden van onze gasten die het zonder familie en zonder de basisrechten die wij voor lief nemen in een vreemd land moeten zien te redden. Zij zijn het die ons nederig en op het rechte pad houden. En zij zijn het ook die ons weer de moed geven om opnieuw te gaan demonstreren voor een rechtvaardiger wereld.
In 1936 schreef Dorothy Day in The Catholic Worker dat het goed is om klein te beginnen wanneer je een nieuwe gemeenschap opzet. Ze eindigde met: “En laat ons niet vergeten: als de Heer het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers.”
