De eerste nacht werd ik gelijk ‘gedoopt’ in Lake Superior. Het was het einde van een broeierige dag en ik was samen met mijn nieuwe vrienden van de Catholic Workergemeenschap in Duluth afgedaald naar het meer om af te koelen in het koude water. Het was een bijzondere ervaring om een paar weken in hun gemeenschap mee te draaien.
Bike Cave
Loaves & Fishes heeft drie ‘houses of hospitality’. Eén voor gezinnen en alleenstaande vrouwen met kinderen, één voor pleegkinderen en één voor dakloze mannen. Ik verbleef in de laatste. Ik werd gelijk ingedeeld in het corveerooster en mocht als monteur aan de slag in de Bike Cave onder het huis. In de Bike Cave komen allerlei mensen om te werken aan een tweedehands fiets die ze vervolgens mee naar huis mogen nemen. Dat ik daar als niet-fietsenmaker gelijk aan de slag kon als monteur had te maken met de algemeen lage kennis van de werking van fietsen onder de bezoekers. Ter illustratie: ik had op een gegeven moment iemands fiets aan een beugel opgehangen en draaide toen aan de pedalen om te kijken of de versnellingen nog goed werkten, waarop hij vroeg: “Hé, waarom draait het voorwiel niet mee?”
Mensenrechten
Op een van de eerste dagen mocht ik mee naar een vergadering van de mensenrechtencommissie van de stad. Het ging om de vraag of de commissie het voorstel van Loaves & Fishes voor een Homeless Bill of Rights (een verklaring van de rechten van daklozen) wilde ondersteunen. Deze Bill of Rights wilde Loaves & Fishes graag in de wetten van de stad laten vastleggen zodat dak- en thuislozen zich erop zouden kunnen beroepen. Het gaat om zaken als het recht om in je eigen auto te slapen of het recht op 24-uurs toegang tot sanitaire voorzieningen. In Duluth kan je een voltijdbaan hebben, bijvoorbeeld als kok in een fastfoodrestaurant of als barman, en toch niet genoeg verdienen om een huis te huren.
Dreigementen
Halverwege mijn verblijf kwam het verontrustende nieuws uit Charlottesville van de gewelddadige white supremacist demonstratie. In de dagen na ‘Charlottesville’ werden ontmoetingen georganiseerd door de plaatselijke kerken om te praten over een reactie op het oprukkende racisme. Ze roepen iedereen op om toenadering te zoeken tot mensen waar je gewoonlijk niet mee om zou gaan.
Diezelfde maand besloten president Trump en grote leider Kim Jong-un om elkaar over en weer te bedreigen met totale vernietiging door middel van nucleaire wapens. Dit gebeurde juist rond Nagasaki & Hiroshima Remembrance Day (6 en 9 augustus). Ik vroeg een doorgewinterde vredesactiviste van Loaves & Fishes hoe de huidige nucleaire dreiging aanvoelde in vergelijking met de dreiging tijdens de Cubacrisis van 1962. Zij antwoordde dat deze crisis vele malen gevaarlijker aanvoelt omdat de mannen aan het hoofd van zowel de VS als Noord-Korea niet erg voorzichtig zijn. Op dat moment voelde ik me zeer ver van huis.
Doen wat je kan doen
Later in de maand kwamen twee Catholic Workers uit Des Moines (Iowa) langs en vertelden hoe ze ertoe kwamen om sabotage-acties uit te voeren op de beruchte Dakota Access Pipe Line. Ze hadden zich kort voor het bezoek aangegeven bij de politie tijdens een manifestatie voor het hoofdkantoor van de overheidsinstantie die, ondanks alle bezwaren, de bouw heeft goedgekeurd. Ze hadden beiden hun baan opgezegd en waren afgereisd naar de protestkampen waar ze meehielpen aangifte te doen van al de keren dat de werkzaamheden het milieu schade aanbracht of inheemse rechten overtrad. Maar wat ze ook probeerden, de bouw ging door. Het bouwbedrijf vond altijd wel mazen in de wet of betaalde simpelweg achteraf een boete. Het was uit wanhoop dat ze besloten om over te gaan op hun acties. De bouw zou anders gewoon niet stoppen en onherroepelijke schade aan het milieu brengen.
Misschien was het een doorsnee periode voor een Catholic Workergemeenschap in de VS, maar voor mij was het een uitzonderlijke maand. Ik heb veel geleerd van de situatie in de VS en de rol van een Catholic Workergemeenschap. Uiteindelijk put ik veel hoop uit de houding van de Catholic Workers die de hoop niet verliezen, maar zich richten op wat ze in hun eigen situatie kunnen verbeteren.