Want nu is het dan echt begonnen. De verre droom die steentje voor steentje, stapje voor stapje dichterbij kwam. Soms amper bewegend, de laatste maanden in een stroomversnelling.
Feest
In juni kregen we – na vier jaar wachten – ons gloednieuwe gemeenschapshuis opgeleverd. Sindsdien hebben we ons gespecialiseerd in allerlei soorten vloeren leggen, op duizelingwekkende hoogtes plafonds verven, en zo kan ik nog wel even door gaan. Op Marktplaats vonden we twee keukens die inmiddels tot één keuken zijn ingebouwd. We waren ontzettend blij met alle mensen die kwamen helpen tijdens de klusdagen in de zomermaanden. Ondertussen vulde onze eerste afgeronde kamer zich met meubels die overal vandaan naar ons toe kwamen.
Half oktober vierden we een grandioos openingsfeest. Het was geweldig om met zoveel mensen die ons de afgelopen jaren gesteund hebben dit nieuwe begin te vieren. Er was heerlijk gekookt door onze buren van De Meent en het Wereldhuis, het huis werd gezegend met wijwater en het bordje met huisnummer werd ceremonieel aan de deurpost geschroefd. Daarna konden de voetjes van de vloer in de lege, tot danszaal omgetoverde woonunit die nog naast het huis op het erf staat. We verwachten dat die bij het verschijnen van deze Korrel Zout van het erf verdwenen is. Op die plek willen we namelijk een moestuin aanleggen. Ook moet er nog een schuurtje gebouwd worden. Er is dus nog genoeg te doen!
Een thuis voor velen
En: eindelijk hebben we de gelegenheid om mensen die gedwongen op straat staan een tijdelijk thuis te bieden. Inmiddels zijn we vier huisgenoten rijker, en wennen we met elkaar aan de nieuwe dynamieken en vraagstukken die dat met zich meebrengt. Een mooi avontuur! De komende tijd hopen we ook de andere drie gastenkamers te vullen. Om de huur en leefkosten voor deze mensen te kunnen betalen hebben we hulp nodig. Mocht u iets kunnen missen, dan zijn we erg blij met een (maandelijkse) donatie. Dat kan via onze website.
Ook één van onze inspirators, Dorothy Day, had het over stenen: ‘People say, what is the sense of our small effort? They cannot see that we must lay one brick at a time, take one step at a time. A pebble cast into a pond causes ripples that spread in all directions. Each one of our thoughts, words and deeds are like that.’
We hopen dat ons huis, nu de stenen stevig op elkaar staan, een thuis mag worden voor velen. Een plek van gastvrijheid die met kleine kiezelsteentjes in het water kringetjes van hoop, liefde en verzet mag verspreiden om ons heen.