Ergens in de loop van 2015 kwam Sam bij ons aan. Een maatschappelijk werker had hem doorverwezen. Sam was na een vechtscheiding op straat beland en had bijna twee jaar onder een brug gewoond. Dat had zijn gezondheid ernstig aangetast, hij had dringend een opvangplek nodig.
Ondanks zijn lichamelijke klachten, diabetes vooral, ontpopte Sam zich al gauw als een krachtige figuur. Hij was ver in de vijftig, een stuk ouder dan de meeste huisgenoten. Hij wierp zich op als een vaderfiguur voor onze huisgenoten. Hij was fijngevoelig genoeg om de andere vader- en moederfiguren binnen de kerngroep (daar hebben we er enkele van) in hun waarde te laten.
Hij genoot ervan om van betekenis te zijn voor anderen. Hij stond altijd klaar om wie dan ook met raad en daad bij te staan. Tijdens de huisvakantie in Egmond aan Zee leidde hij de kinderen en jonge mannen in allerhande sport en spel. Met zijn ervaring als gymleraar in Marokko was hij helemaal in zijn element.
Hij was bijzonder handig. Misschien het belangrijkste aandenken dat we van zijn klusbereidheid hebben is de hoge schommel in de tuin van de Urbanuskerk. De schommel heeft hij zelf gebouwd met hout en touw uit de bouwmarkt. De bevestiging ervan aan de oude esboom was op zich al een grote, niet ongevaarlijke operatie. Hij klom meer dan vier meter hoog op een ladder om de haken te bevestigen en met rubber van een oude autoband de tak te beschermen.
Zijn handigheid ontging ook mensen in onze buurt niet. Zij zagen hem vaak op de stoep voor ons huis werken en vroegen hem ook om hulp bij klusjes. Met zijn sociale instelling leerde hij in korte tijd meer buren kennen dan de meesten van ons die al lang hier wonen.
Sam heeft ongeveer anderhalf jaar bij ons gewoond. In het najaar van 2016 kreeg hij een woning in de buurt van Hoorn. Daar wist hij met veel doorzettingsvermogen weer een goed leven op te bouwen voor zichzelf. Hij begon met twee krantenwijkjes, een in de ochtend en een in de middag. Daarna vond hij werk in een aardappelfabriek. Belangrijker nog is dat hij een zorgzame vriendin vond die hem veel steun bood.
Sam onderhield in het begin het contact met ons, maar in de loop der tijd verwaterde dat wat. Des te blijer waren toen hij vorig jaar bij het 35-jarig bestaan als allereerste gast voor de deur stond. Hij had kilo’s mosselen meegenomen die hij ter plekke voor het grote feest klaarmaakte.
Sam heeft gelukkig nog ruim zeven mooie jaren gehad in Noord-Holland. Maar de diabetes was ver gevorderd en ernstig. Hij is gestorven op ongeveer 68-jarige leeftijd.