Iedereen hoort erbij! Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar hoe dat precies werkt moeten we telkens weer opnieuw leren en ontdekken binnen een systeem dat is gebouwd op het fundament van uitsluiting. Niet alleen van mensen, maar van alle meer dan menselijke natuur. De verkiezingsuitslag geeft ons verdriet en zorgen, maar we laten ons niet uit het veld slaan. Dit nummer staat weer vol van acties en getuigenissen, terwijl we tegelijkertijd ook onderzoeken hoe we zelf inclusiever kunnen zijn. De afgelopen tijd hebben we in de Vastentijd en Ramadan weer heerlijke IFTAR maaltijden met elkaar mogen delen. Nieuwe schrijftalenten (huisgenoten en vrienden van het huis) delen met ons hun aspiraties en dromen.
Voor het eerst (zo zie je maar weer dat het voor ons ook een leerproces is) was iedereen uitgenodigd om te shinen op onze gemeenschapsfoto. Waar het voor een klein groepje al bijna onmogelijk is om een beetje normaal en vrolijk dezelfde kant op te kijken (zie vorige editie) is het met deze grotere groep nog uitdagender. Maar misschien zijn we ook wel helemaal niet normaal of willen we dat niet zijn. Wat is eigenlijk normaal? Dat is SAAI zou Kamila, onze tiener in huis, zeggen.
Zoals u kunt lezen in ons Huisnieuws kan het leven in gemeenschap soms ‘harsh and dreadful’ zijn, maar ook een zegen en vaker nog allebei tegelijkertijd. Sommige dingen zijn ook niet zo goed te omschrijven. Die moet je gewoon ervaren. Daarom nodigen we iedereen van harte uit voor ons huisfeest, gebeden, acties, filmavonden, round tables en vuilprik momentjes. Alleen samen houden we de droom levende en maken we de droom werkelijkheid.
Another world is possible!
