Eigenlijk weten we maar weinig over Slim. “Hoe heette hij echt?”, vroeg ik de anderen. “Benjamin,” wist Susan me te vertellen. En hoe is hij bij ons beland? Nikki herinnerde zich de avond dat hij voor het eerst langs kwam. “Het was zo’n moment dat je eigenlijk helemaal geen ruimte hebt voor iemand, weet je. Ik had die avond van alles te doen en stond op het punt de deur uit te gaan met Yemi. We hadden net gegeten, er was niets over. Een paar huisgenoten hebben toen gauw voor hem een maaltijd bereid. Zonder vlees of zuivel, want hij bleek veganistisch. Ik heb Yemi toen nog aangestoten en gelachen: ‘Kijk eens, er bestaan wél veganistische Nigerianen!’”
De maanden erna schoof hij met enige regelmaat aan bij ons aan tafel. Ik denk dat hij niet graag meehielp bij het afwassen. Want hij zorgde er steeds voor net iets te laat te komen, zodat hij rustig kon eten terwijl de anderen druk in de weer waren met opruimen en schoonmaken.
Die beginperiode maakte hij nog een optimistische, enthousiaste indruk. Hij wilde het hier gaan maken als ontwerper. Ik kwam hem eens tegen in een parkje bij ons in de buurt. Hij was bezig briefjes te plakken op allerlei plekken met de vraag naar een betaalbare studio waar hij zou kunnen werken als grafisch ontwerper. Zoals gewoonlijk bungelde aan de rand van zijn bril een etiketje, alsof hij na aankoop ervan vergeten was het prijskaartje te verwijderen. Maar dat was bewust. Een ander fashion statement was zijn spijkerbroek, die hij altijd laag afgezakt droeg, echt heel laag. Susan vroeg hem eens of hij een riem nodig had. Hij nam die met dank aan. Maar zonder enig effect op de afgezakte broek. Nou hield hij ook in huis altijd een lange, zware winterjas aan met op het hoofd een dikke muts, dus van enig bloot was geen sprake.
Hij sliep buiten. Of nee, hij sliep overdag vaak in ons huis in de tv-kamer en ‘s avonds bracht hij door op straat. Een paar maanden lang verdween hij uit beeld. Toen hij weer langs kwam schrokken we. Hij was in de war, vervuild, ziek. Hij had een brief bij zich van een bureau dat migranten helpt terug te keren naar huis. Het was bitterkoud, dus kon hij in het logeerbed blijven slapen. Naar de winteropvang wilde hij pertinent niet. Uiteindelijk is hij vertrokken naar Frankrijk. Daar zou hij een fiets kopen om verder te gaan naar Nigeria.
Yemi heeft af en toe nog contact met hem. Na lange omzwervingen door Frankrijk en Spanje is hij inmiddels terug in Nigeria. Zonder fiets trouwens, hij heeft in Spanje gewoon het vliegtuig genomen.