Amsterdam, voordat het water kwam Uw kenmerk: Parketnummer 1503433321 Ons kenmerk: Extinction REBELLION! Geachte Officier van Justitie, De strafbeschikking met een boete van €234 die u mij stuurde omdat ik met Herman van Veelen met een spandoek op Schiphol bij onze vastgelijmde strijdmakkers bleef staan, heb ik ontvangen. Om als mensheid een kans te hebben op overleven en om ook de nog niet uitgeroeide flora en fauna een kans op overleven te geven, denk ik dat het nodig is dat nog veel meer mensen in actie komen, niet alleen op Schiphol maar op zo veel mogelijk plekken. Met onze actie vroegen wij Schiphol en de KLM om een klimaatplan tegenover de miljarden staatssteun te stellen die zij ontvangen. Nu lijkt het erop dat die miljarden staatssteun slechts dienen om na de ellende van alle corona maatregelen weer vrolijk over te gaan op business as usual, en het klimaat nog meer schade te berokkenen. Wij wezen erop dat je voor €40 een drie uur durende vlucht naar Boekarest kunt maken en dat het afgelopen herfst goedkoper was om vanaf Eindhoven via Dublin naar Amsterdam te vliegen, dan om van Eindhoven naar Amsterdam met de trein te reizen. Beste Officier van Justitie, bent u het met mij eens dat het waanzinnig is om zoiets met miljarden te ondersteunen?! De samenleving kan niet langer op deze manier georganiseerd worden. We koersen zo af op uitsterven. Toen wij gesommeerd werden om vertrekhal 2 te verlaten en naar Schiphol Plaza te gaan waar de burgemeester het toestond om te demonstreren, zagen wij daarvan af, omdat wij met ons spandoek de spreekbuis van onze vijf vastgelijmde kameraden (m/v) waren. Wij werden ingerekend en enige tijd nadat wij onze zakken hadden geleegd en onze jas, broekriem en veters waren afgenomen, haalde de hulpofficier van justitie mij uit de piepkleine en nogal koude cel in het cellenblok van de Koningin Máxima Kazerne en vroeg hoe ik mij voelde als arrestant zonder veters. Ik antwoordde dat ik, als mijn kinderen en wie weet ooit ook kleinkinderen vragen wat ik heb gedaan om te voorkomen dat het leven op aarde zoals dat er was sinds de mensheid ten tonele verscheen uitsterft, hen kan antwoorden dat ik al heel lang minder vlees en vooral veganistisch eet, mijn levenswijze autoloos heb ingericht en slechts af en toe via Snappcar een auto leen, dat we de verwarming niet aan doen maar warme kleren en kruiken inzetten tegen de kou, dat ik zelden vlieg en dat ik geweldloos actie heb gevoerd om het verstoren van het klimaat en het uitsterven van flora en fauna en uiteindelijk misschien zelfs ook van ons mensen te voorkomen. “U, hulpofficier van justitie, kunt op die vraag van uw kinderen en kindskinderen wat u hebt gedaan om te voorkomen dat de aarde hen nog amper toekomst kan bieden, antwoorden dat u nog eens een Extinction Rebel hebt vervolgd.” Daarop glimlachte uw collega hulpofficier van justitie en zei dat hij begreep dat ik blij was zonder veters in mijn schoenen te staan en niet met veters in de zijne*. Ik stel verzet in tegen de strafbeschikking om u alsnog in de gelegenheid te stellen om de zaak te seponeren zodat u uw (kinds)kinderen kunt vertellen dat u ons niet hebt vervolgd. U kunt ook besluiten om te vervolgen. Want zo’n rechtszaak kan de samenleving misschien een micromillimeter helpen de bocht naar een duurzame toekomst te maken. U zou dan ter zitting de rechter kunnen vragen om ons wel schuldig te verklaren aan het overtreden van die nietige artikelen die in de dagvaarding genoemd staan, echter zonder strafoplegging te eisen, om zo uw bijdrage aan de goede zaak te leveren. Als u ter zitting wel een substantiële straf gaat eisen, dan vertrouw ik erop dat M.L. King, Gandhi, Dorothy Stang, Chico Mendez en alle anderen die ons voorleefden hoe je kunt opstaan voor het leven, bij God zullen voorspreken om ons piepkleine offertje aan te nemen en als zuurdesem te laten werken voor Vrede, Gerechtigheid en het Behoud van de Schepping. In de hoop dat we samen verder uitsterven kunnen voorkomen en kunnen genieten van een planeet vol leven, wacht ik uw antwoord rustig af en wens ik u Vrede en alle Goeds Frits ter Kuile
* Dat was echt een menselijk moment tussen al dat beton en uniformen.