Perikelen
Deze zomer leek het dubbel rustig. Veel lag stil vanwege de zomervakantie en anders wel omdat dingen vanwege corona nog niet door konden gaan. Wij namen als kerngroep ook om de beurt de tijd om even weg te gaan en op te laden. Zelfs Susan ging een paar weken weg en pastte op iemands kat. We hadden de mogelijkheid met een gemêleerd gezelschap van huisgenoten en gemeenschapsleden een weekje in de duinen bij Schoorl te verblijven. Ook een aantal oud-huisgenoten kon weer mee en zo beleefden we een mooie zomerse week. Dit jaar ontdekten we dat Dopersduin een pijl- en boog set heeft en hielden we een competitie met de andere gasten. Onverwachte talenten werden zichtbaar!
In de zomer hadden we ook een dag lang gesprekken met elkaar onder leiding van Anke Bisschops over de spanningen die af en toe oplaaien in onze gemeenschap. Om uit het kringetje te komen waar we ons al een tijd in bevonden besloten we gezamenlijk te kijken hoe het werkt als Frits zijn rol in de gemeenschap anders vormgeeft. Hij vertelt hier zelf meer over, verderop in deze nieuwsbrief. Het is nog niet dé oplossing maar schept hopelijk wel de ruimte om samen duurzaam verder te komen.
Duurzaamheid en eenvoud
Vanaf september was het ineens ontzettend druk. De zomerluwte verdween als sneeuw voor de zon, het leek of iedereen activiteiten in wilde halen die vanwege corona een tijdlang niet konden. Behalve praatjes in kerken over ons werk hielpen we bij de publieksdag op 10 oktober van de oecumenische klimaat pelgrimage die van Polen naar Glasgow liep voor de COP26. Gerard had een belangrijke rol in de organisatie van de dag, en een aantal van ons kon met andere rollen helpen. Daan was op dat moment zijn eigen pelgrimage aan het lopen: in Noord-Spanje, van Burgos naar Santiago de Compostela. Dit is ook de reden dat u deel II van het levensverhaal van Jeannette Noël nog van ons tegoed houdt.

Ook namen we met enige regelmaat een shift bij de klimaat wake op ons. De klimaat wakers waken al sinds het begin van de kabinetsformatie in april, overdag in Den Haag en ‘s nachts online vanuit woonkamers in heel Nederland. Een grote, diverse groep mensen laat zo hun zorgen horen en vraagt ambitieus klimaatbeleid van de formerende partijen. Tussendoor namen we deel aan klimaatmarsen, klimaatacties met Christian Climate Action, Lebenslaute en Extinction Rebellion. Verder tekenden we een petitie om ecocide ook in Nederland strafbaar te stellen en ecosystemen op deze manier wettelijk te beschermen tegen beschadiging en vernietiging.
Regelmatig bekruipt mij bij gesprekken over het klimaat het gevoel dat we onszelf wijsmaken er wel te komen als we maar de transitie naar wind- en zonne-energie snel weten te maken. Anderen kijken naar nucleaire energie als de oplossing. Maar het probleem is niet opgelost met andere energiebronnen en aan elk van die ‘oplossingen’ blijken ook weer ernstige nadelen te kleven. Als we niet verder kijken dan hoe we een transitie in energievoorzieningen kunnen maken, vergeten we dat ons verbruik het probleem vormt. We vragen simpelweg te veel van de planeet. Hoe leven we als eerlijk delende planeetbewoners en goede voorouders van komende generaties? Wie durft te proeven van een eenvoudiger leven zal ontdekken hoeveel rijkdom daar te vinden is.
Ook op het gebied van nucleaire wapens lieten we van ons horen. We namen deel aan acties bij de militaire bases in Büchel (Duitsland) en Volkel (Noord-Brabant). Ook met een roze-schepjes-actie met zowel een Duitse als een Nederlandse editie wilden we vrede scheppen en het debat over de komst van nieuwe nucleaire wapens aanmoedigen.
Een eerdere veroordeling in Duitsland van ondergetekende bleek doorgegeven te zijn aan het Nederlandse Centraal Justitieel Incassobureau. Daardoor lijkt de keus tussen de boete betalen aan de Duitse justitie of zitten in een Duitse gevangenis niet meer te bestaan. Daarom heb ik besloten deze keer te betalen. Na de oproep in onze vorige ’n Korrel Zout en een extra oproepje aan mensen die hadden aangegeven te willen helpen, was het bedrag razendsnel bij elkaar. Heel veel dank hiervoor! Het is heel bemoedigend te weten dat onze acties door een grote groep mensen worden gedragen.
Gemeenschap in beweging
Meerdere (oud)huisgenoten kregen de afgelopen tijd te horen dat zij een officiële verblijfsstatus hebben. Sommigen hadden al meer dan een jaar in een AZC op hun interview gewacht. Na het goede nieuws begint daarna het wachten op woonruimte, wat ook nog een tijd kan duren.
Pia, onze vrijwilliger via de organisatie ASF, is aan het eind van de zomer naar Heidelberg gegaan om te studeren. We mochten Amelie in haar plaats verwelkomen. Zij spreekt al een aardig woordje Nederlands! Rond dezelfde tijd als Pia verhuisde ook Nóra, die haar kat Brúnó met haar meenam. Ze konden samen met Sofie (welbekend van de Dorothy-gemeenschap of van toen ze bij ons woonde) een appartement vinden in de stad. Ze worden gemist! Maria vond na lang zoeken eindelijk een huisje dichtbij in Betondorp. Zo kan ze makkelijker haar betrokkenheid met onze gemeenschap vormgeven, evenals haar vrijwilligerswerk bij Artis. Yemi werd in de vorige nieuwsbrief kort voorgesteld. Hij begint meer en meer zijn draai te vinden. Verderop in de nieuwsbrief leest u een interview met hem.
Ons gemeenschapsleven is in beweging en zo hoort het ook, want alles wat leeft is in beweging. Ieder van ons zoekt daarin een eigen weg en kijkt welke betrokkenheid bij het huis op dit moment past. Duurzaam gemeenschapsleven betekent denk ik ook blijvend openstaan voor veranderingen.
De afgelopen maanden leek het of corona op zijn retour was; onze gastvrijheid werd weer wat onbevangener. Zo logeerde en dineerde Samantha (die als kind jarenlang met haar moeder bij ons woonde) regelmatig bij ons toen ze voor haar stage een tijd in Amsterdam moest zijn. We hadden het voorrecht een rustplek te zijn voor mede-Catholic Worker Chris uit Dortmund, die net een ingrijpende operatie achter de rug had. Ook logeerde Ismaelah weer korte tijd bij ons, tot hij naar Italië reisde om zijn papieren te vernieuwen. We konden een aantal keer een slaapplek bieden aan medemensen die door hun kwetsbare ongedocumenteerde status plotseling op straat stonden. Veel vaker moesten we helaas zeggen dat we geen plek konden bieden.
Zelfredzaamheid
Omdat niemand anders enthousiast reageerde op de vraag wie een lekkende kraan kon aanpakken, nam ik de uitdaging aan. Een kraan leren vervangen leek me een goede investering van tijd en zo konden we hopelijk besparen op het laten komen van een professional. Na een halve dag sleutelen en twee tripjes naar de winkel met toenemende frustratie besloot ik toch hulp in te schakelen, niet in de laatste plaats omdat het halve huis zonder water zat. Gelukkig kwam ik er met Gerritjan (aka Reddende Engel) uit en konden de kranen weer open. Een kraan vervangen zal een volgende keer hopelijk soepeler gaan. Maar er zijn nog veel meer basisvaardigheden te leren in en om het huis. Ik zou graag handiger worden hierin, want er is altijd wel iets kapot in een huis als de onze en het doet me goed met mijn handen bezig te zijn en onze zelfredzaamheid te vergroten. Bent u of kent u iemand die mij een dag(deel) op sleeptouw wil nemen bij het klussen? Neem dan contact met ons op!
De verschillende aspecten van het leven in een Catholic Worke rgemeenschap vullen elkaar aan en dagen ons uit een balans te vinden. En balans betekent geen statisch evenwicht, maar het meebewegen met de golven van activiteit en rust en deze voldoende afwisselen. Voor mij persoonlijk speelt hierin ons gezamenlijk gebedsritme een belangrijke rol. Twee keer per dag roept de bel ons naar de kapel om even stil te staan en onze handen open te houden. Om te ontvangen uit de bron die nooit opraakt.