Skip to content

Jeannette Noëlhuis | Catholic Worker Amsterdam

  • Over ons
  • Bedelnap
  • Agenda
  • Aanmelden
  • Archief
    • Jaargangen
    • Dossiers
  • Facebook
  • Twitter

Dwarrelende as

br. Geerard, 29/05/2021, Jaargang 33 nr. 1

“Of we op Aswoensdag naar Den Haag wilden komen, omdat het Ministerie van Defensie nieuwe kernwapens wil aanschaffen?” Abba Gerard en ik zeiden gretig ‘ja’. We zagen al voor ons hoe blij onze abt Thijs zou zijn met een gloednieuwe ploegschaar van omgesmede raketonderdelen. Helaas bleek de reden somberder: we werden gevraagd om op deze dag het ministerie op te roepen tot inkeer. Onze zusters en broeders van het Jeannette Noëlhuis hadden een stille processie georganiseerd. We vroegen onze abt dus om zijn zegen en reisden op Aswoensdag af naar de Den Haag.

‘Moge ons berouw ons verzamelen in een nieuwe gemeenschap, die de aarde en al haar mensen koestert.’ 

Deze woorden resoneerden nog lang na bij mij. Allereerst vanwege mijn eigen berouw. Ik als Nederlander moet erkennen en zeggen: “Wij hebben deze wapens in huis en willen nieuwe”. Ik moet mij dus uitspreken, anders weet niemand dat ik bezwaar maak. En ik ben niet alleen, kijk eens wie hier nog meer zijn!

We waren met een mooie diverse groep en vertegenwoordigden verschillende kerken, organisaties, religieuze gemeenschappen en generaties. Ook bijzonder was dat we ons, zij het voorzichtig, in deze corona tijd konden verzamelen. Het koesteren waar de oproep van spreekt begon al bij het weerzien van oude vrienden en ontmoetingen met nieuwe zusters en broeders.

Vanwege corona kon Abba Gerard geen askruisje op onze hoofden tekenen. Dus dwarrelde droge as op onze kruinen en er klonken opnieuw diepe woorden:

“Kom tot inkeer, bedenk dat je stof bent en tot stof zult wederkeren.”

Afsluitend strooide Susan as over het hoofd van Abba Gerard. Daarna  volgden we Susan die het vaandel droeg zwijgend in een lange sliert naar het ministerie. Daar herhaalden we de woorden en het ritueel van de dwarrelende as en riepen het ministerie en daarmee ook onze medeburgers op tot besef. Welk besef eigenlijk? Welk besef zou achterblijven na de boetes voor het schrijven van een vredesboodschap op de stoep? 

Abba Gerard sprak de zondag daarna over de verzoeking van Jezus in de woestijn. En dat er uiteindelijk engelen en wilde dieren hem dienden, wat duidt op een staat van vrede en harmonie. Het deed mij denken aan de verhalen van woestijnvaders. Of de wijsheid van moderne vaders als Pierre Maurin: 

“Wat de moderne maatschappij onderscheidt van de oude is de scheiding van het spirituele en materiële”.

Aswoensdag is een mooie dag om maatschappelijke zorgen te verbinden met onze eigen vergankelijkheid. Om eerst de as eens te laten dwarrelen tot alles helder wordt in ons hoofd en hart. PAX!

Abba Gerard en broeder Geerard zijn beiden Benedictijnse broeders van de St. Adelbertabdij in Egmond-Binnen. 

 

  • Facebook
  • Twitter