In 2016 werden wij uitgenodigd om samen met Amerikaanse Catholic Workers mee te doen met acties van de Duitse vredesbeweging bij de luchtmachtbasis Büchel. Net als op de vliegbasis Volkel in Brabant liggen daar Amerikaanse kernbommen. Die moeten door Duitse jachtbommenwerpers op doelen in en rond Europa afgeworpen worden. En net als in Nederland, dreigen er ook daar in/vanaf 2022 nieuwe kernbommen te komen. Als wij onze krachten bundelen en Duitsland afziet van nieuwe kernwapens, dan zou Nederland kunnen volgen, is de gedachte. En samenwerken kan energie en inspiratie geven.
Bread not bombs
Zo deden we in 2017 voor het eerst mee aan het internationale actiekamp bij de vliegbasis Büchel. Op een zondagochtend hielden we een viering waarbij brood en wijn gezegend en gedeeld werden. Daarna wandelden we naar de hoofdpoort om de broden te delen met de soldaten en symbolisch onder de bommenwerpers te hangen: bread not bombs. De basis leek hermetisch gesloten, maar tot onze grote verbazing en vreugde bleek een deur in de zware stalen toegangssluis open te klikken. Zo stroomden wij al zingend de basis op, deelden brood met de soldaten en hingen brood onder enkele oudere straaljagers in de buurt van de poort. Het was misschien een blamage voor de NAVO dat wij zo maar zingend op klaarlichte dag een nucleaire basis konden betreden. Wij werden er niet voor vervolgd. Maar in 2018 en 2019 kwamen we terug en betraden de basis nogmaals. Dit keer werden we wel vervolgd en in 2019 kwamen Susan, Frits en ik voor de rechter. Ik getuigde daar o.a. met de volgende woorden*:
De laatste jaren groeit bij mij de overtuiging dat al het leven op aarde verbonden is. Niet alleen vormen alle mensen één grote menselijke familie, we zijn op dezelfde intieme manier met de natuur verbonden. Al kan de levende wereld goed zonder mensen, andersom kan dat zeker niet. (…) De verbondenheid komt volgens mij voort uit het feit dat we allemaal dezelfde Schepper hebben. Die vanuit een oneindige liefde creëert en geniet van schoonheid en vreugde. (…) Hieruit komt ook voort dat alleen liefde ons vooruit kan helpen. Liefde geeft ruimte. Liefde viert diversiteit. En daaruit volgt dat geen enkel mens het recht heeft een ander mens, zijn zus of broer, te doden, of daarmee te dreigen, wie deze mens ook moge zijn.
En het plannen van het doden van mensen, dat is exact wat er op vliegbasis Büchel gebeurt. Dat is waarom ik daar probeerde de normale gang van zaken te verstoren en er de aandacht op te vestigen. De productie, voorbereiding, dreiging of het gebruik van nucleaire wapens druist op alle mogelijke manieren in tegen de liefdeskracht van waaruit en waarvoor we geschapen zijn als mens. (…) De dreiging die genoemd wordt als belangrijkste reden om nucleaire wapens te hebben, zaait angst en wantrouwen en bouwt muren tussen mensen. Het vormt een grote belemmering om zonder geweld of dreiging van geweld conflicten op te lossen. Het zet constante druk op internationale betrekkingen. (…) De oceanen van geld die geïnvesteerd zijn en worden in het ontwikkelen, maken en onderhouden van kernwapens, wordt afgenomen van zaken die ons als mens ten goede komen. Hoeveel makkelijker zou de weg naar duurzame, geweldloze vrede eruitzien als we al deze middelen zouden inzetten voor diplomatie, het cultiveren van verbinding en vrede, onderwijs in geweldloze communicatie en een eerlijkere verdeling van het goede dat we van deze aarde krijgen?
Deze massavernietigingswapens zijn te groot voor ons mensen.
Ze passen ons niet.
We kunnen de desastreuze gevolgen niet overzien.
Niemand van ons, ook wereldleiders die er op het moment de macht over hebben, niet.
Ze zijn onmenselijk, onhanteerbaar, immoreel en illegaal, volgens menselijk en goddelijk recht. (…) Ik ben gewoon een mens, en ik heb niet veel macht. Maar ik geloof dat mijn handelen en het handelen van elk mens grote effecten kan hebben. Ook daarom heb ik de vliegbasis Büchel betreden. In de hoop de aandacht te vestigen op het lijden dat daar wordt voorbereid. En ik kan niet stil blijven, zolang ik het geloof heb dat het anders kan. Daarom ging ik vliegbasis Büchel op, en daarom heb ik u gevraagd naar mij te luisteren vandaag. Omdat ik hoop heb dat we het als mensen anders kunnen doen. Dat een wereld zonder kernwapens en zonder geweld mogelijk is.
‘Nederlanders in een Duitse gevangenis?!’
Susan, Frits en ik werden ieder tot dertig Tagessätze veroordeeld. Een Tagessatz is een boete die bestaat uit een dag hechtenis of het betalen van een boete die gelijk staat aan het bedrag dat de rechtbank inschat dat je per dag vrij te besteden hebt. Je kan dus vrijgekocht worden of gaan zitten. Op het moment van schrijven liggen er nog twee processen in het verschiet tegen Susan en mij, waarbij het Openbaar Ministerie nog eens honderd en dertig Tagessätze eist.
Wij hopen het debat rond de (on)wenselijkheid van nieuwe kernwapens verder aan te wakkeren door de gevangenis in te gaan. De oude bommen zijn in de jaren zestig van de vorige eeuw in het geheim en zonder instemming van de bevolking en parlement gekomen. Willen wij echt in/vanaf 2022 een nieuwe generatie kernwapens? Zou een geïnformeerde bevolking het parlement en de Bundestag kunnen inspireren om daar een stokje voor te steken?
We vonden dat we ook in Nederland actief moesten worden om dit debat aan te helpen slingeren. Met anderen organiseerden we op 6 augustus 2020 een herdenking van het bombardement op Hiroshima 75 jaar geleden. Na afloop rees het idee om in de vredesweek ‘iets’ te doen bij de vliegbasis Volkel. Dat groeide uit tot een manifestatie bij de hoofdpoort met Pax, Duitse en Nederlandse Artsen tegen Kernwapens, de Raad van Kerken in Nederland, Greenpeace, Advocaten voor Vrede, een lokaal raadslid en parlementariër Sadet Karabulut. We sloten af met drie studenten verkleed als Merkel en Rutte, die de bom aan Trump teruggaven.
Workers vrijkopen
We overwegen om komende zomer weer mee te doen in Büchel. Het zou kunnen dat we dan de gevangenis in gaan. We hopen dat we individueel en als gemeenschap die gevangenschap kunnen dragen. Maar het zou fijn zijn als we (deels) vrij gekocht kunnen worden als het te zwaar blijkt of familie/gemeenschap ons nodig hebben. Misschien wilt u in dat geval een of meer Tagessätze voor ons dragen door ons vrij te kopen?
U kunt het ons per mail of post laten weten. Mocht het nodig zijn, dan nemen we contact op. Al voor vijf euro kunt u Susan een dag vrijkopen. Frits is wat duurder. Ik zit er tussenin. Dat komt omdat de rechter onze financiële draagkracht verschillend inschat. Het lijkt ons mooi als de gevangenis merkt dat er door vele betrokken mensen een Tagessatz wordt gestort om (een van) ons (deels) vrij te kopen.
Vindt u het juist goed dat we voor vrede vastzitten en wilt u dát ondersteunen, maak dan geld over op de huisrekening NL10 TRIO 0379 2032 19, o.v.v. “Voor een kernwapenvrije wereld”. Dit geld gebruiken we dan voor telefoonkaarten, postzegels, fruit, reis- en gerechtskosten. Mocht er geld overblijven, dan delen we dit met onze mede vredesactivisten van Büchel die een kleiner netwerk hebben dan wij.
Het zou ook fijn zijn als er lezers zijn die hun leven een tijdje vanuit het Noëlhuis willen leven als wij vastzitten. Heb je hier belangstelling voor, laat het weten!
Tot slot hopen we dat sommige (vele!) van onze lezers mee willen helpen om het debat rond de (on)wenselijkheid van nieuwe kernwapens te stimuleren door deel te nemen aan een Aswoensdagviering bij het ministerie van oorlog (zie de achterpagina). Doet u mee?
De complete pleidooien van Margriet, Susan en Frits voor de Duitse rechtbank zijn te vinden op onze website: