Anne-Gine Goemans is de schrijfster van het boek ‘Holy Trientje’ dat kort geleden is uitgekomen. Het gaat over een vrouw die met frisse tegenzin haar tante, een non, helpt bij een ‘ploegscharenactie’ op de vliegbasis Volkel. De roman is geïnspireerd door de actie van Megan Rice, een Amerikaanse zuster.
Megan Rice was in 2016 op bezoek in het Noëlhuis om te vertellen over haar ploegscharenactie. In 2012 is Megan, 82 jaar destijds, met twee anderen het zwaar bewaakte terrein van de Y12 National Security Complex in de VS binnengegaan. Daar schreven ze vredesteksten op de muren van de hoog-verrijkte uraniumopslag.
Anne-Gine Goemans deed tijdens het schrijven van haar vorige boek ‘Honolulu King’ onderzoek over de atoombom op Hiroshima en de vreselijke gevolgen ervan. Ze besloot daarop een boek over atoomwapens te schrijven. Het moest wel een leuk boek worden. Dat valt nog niet mee met zo’n ernstig onderwerp. Toen Goemans het verhaal van Megan Rice hoorde, zag ze een kans om een spannend verhaal te schrijven. Ze is overigens niet de eerste die door Megan Rice’s verhaal werd geïnspireerd. Zo is er ook in de Netflix serie ‘Orange is the new Black’ een personage gebaseerd op Rice.
In ‘Holy Trientje’ gaat hoofdpersoon Regina op verzoek van haar tante Trientje op bezoek bij Megan Rice, die in het boek Kathleen wordt genoemd. Terwijl ze daar is worden ook de Catholic Workerbeweging en Dorothy Day zijdelings genoemd. Dat er in het boek personen, plekken en gebeurtenissen voorkomen die voor mij bekend zijn maakte het boek extra leuk om te lezen.
Tante Trientje wil vervolgens ook een dergelijke actie doen in Nederland. Regina zoekt een bonte groep mensen bij elkaar om mee te doen, onder andere een man uit Fukushima en een vrouw van de Marshalleilanden. Twee gebieden die zijn getroffen door radioactieve straling: Fukushima vanwege de ramp met de kerncentrale en de Marshalleilanden omdat de V.S. daar atoomwapens hebben getest. Goemans is voor haar boek naar deze plekken gereisd om er onderzoek te doen. Hierdoor krijg je tijdens het lezen ongemerkt veel informatie over de vreselijke gevolgen van straling op mensen en natuur.
Al met al vind ik het een geslaagd boek en een goede aanvulling op wat er al bestaat om mensen in Nederland te informeren over atoomwapens. Toen ik Anne-Gine Goemans uitnodigde om op de koffie te komen, dacht ik dat ze vast alweer aan een volgend boek bezig was en helemaal niet meer bezig met atoomwapens. Dat bleek echter niet te kloppen. Sterker nog, ze moedigde ons aan om meer te doen tegen deze massavernietigingswapens.