Tijdens een bestorming van een illegale migrantengevangenis in Libië raakte een echte kogel Tamba’s been en je kon het bot zien. Hij had er veel pijn van, maar dankzij de goede zorg van een ziekenhuis en de thuiszorg, gaan Tamba en Reza nu samen naar de fitness en helpen ze elkaar bij hun kookbeurten voor de gemeenschap.
Reza kon van zeven uur ‘s avonds tot middernacht gaan werken in een snackbar. “Hoeveel verdien je daarmee?”, vroeg ik. “€14”, antwoordde hij. “Wow, €14 per uur, that’s good!”, zei ik. “No, for one evening”, antwoordde Reza. Omdat onze huisvergadering uitliep, kwam hij de eerste keer te laat en ‘kreeg’ hij het werk niet.
Jukken breken
‘n Korrel Zout had ditmaal een rustige aanloop en zo mocht ik nadenken over dit huisnieuws in de vastentijd. Sommigen vastten van koloniale producten als koffie, thee, tabak & cacao die veel goed land bezetten en water verbruiken, van alcohol, van de mobiele telefoon, van Facebook en van nog veel meer. We sloten ons ook aan bij het veganisme van onze orthodoxe huisgenoten tijdens de vasten. Van al dat gevast kreeg Herman de kriebels en kondigde aan deze vastentijd jukken te gaan breken.
Is dìt niet het vasten dat Ik verkies … dat u de onderdrukten vrij laat heengaan en dat u elk juk breekt. Aldus de Eeuwige bij monde van Jesaja (58:6)
Al honderden jaren proberen wij ons voordeel met de rest van de wereld te doen, ook de regio’s waar Tamba en Reza vandaan komen. Als we nu eens naar wederzijds voordeel zouden zoeken? En als we nu eens zouden stoppen wapens en leningen en andere steun aan lokale onderdrukkers te geven in ruil voor goedkope grondstoffen en het tegenhouden van mensen die de ellende proberen te ontvluchten? Dan kunnen meer mensen hun heil in eigen land vinden. En als wij de mensen die hier hun heil zoeken nu eens niet het juk van illegaal-zijn opleggen, zodat ze zich niet gedwongen zien om met bloed, zweet en tranen verworven rechten als minimumloon en CAO te ondergraven? “Huisnieuws, Frits, geen wereldbeschouwing!”, hoor ik mijn huisgenoten al zeggen.
Werklust & leergierigheid
Aan het eind van een huisvergadering liet Tamba vol trots zijn zojuist behaalde lasdiploma zien. Hij kan niet wachten om aan de slag te gaan. Reza is electrotechnicus. Toen ik met hem in de lerarenkamer van de basisschool zat te wachten om Abbas in te schrijven, wees hij op de vaatwasser en hoe leuk het is om achter de bedieningspanelen aan de slag te gaan.
Zijn ogen lichtten helemaal op. Op een dag gooide Daan koffie over zijn oude Macbook. Reza haalde hem uit elkaar, zei wat er besteld moest worden en ja hoor, Daan kan weer vrolijk verder werken aan zijn afstudeerscriptie. Of is het ondertussen al zijn promotie?!
Ook Reza staat te popelen om aan het werk te gaan. Hij is blij met klussen in huis. Bij de biologische groothandel bestellen wij 25-liter containers met afwasmiddel, allesreiniger en wc-reiniger. Het vullen van de lege flessen uit de keuken en de wc’s is een van de vele taken die verdeeld worden. Na het vertrek van Josephine kreeg Reza deze taak. Kort daarop bleken wij met wc-reiniger af te wassen. Nederlands leren is toch wel erg belangrijk, hoeveel werklust je ook hebt!
Er wonen nu een stuk of zeven kinderen in huis. Naomi, dochter van Herman en Anna, mag graag de papierbak leeghalen. Ze kan je met concentratie vragend aankijken: ‘Wat ben jij d’r voor een?’ Anna, Herman en Susan zijn duidelijk haar favorieten, maar ze gaat steeds verder op onderzoek in huis en zette haar eerste stapjes aan de hand van Daniël, de vijfjarige zoon van Eden. Zijn grote broer van vijftien gaat naar een schakelklas en krijgt twee keer per week thuis extra Nederlandse les van Tjerk. En laatst vroeg hij aan Sofie of hij elke dag thuis extra Nederlandse les kan krijgen! Larissa is een opgewekte zevenjarige die prima speelt met Abbas en Daniël. Hoewel ze alle drie nog maar kort in Nederland zijn, is Nederlands toch meteen en heel natuurlijk hun gemeenschappelijke taal.
Actie en contemplatie
In het logboek staat: ‘Sofie en Daan gingen naar Taizé. DAAN GAAT IN STILTE!’. Wie Daan kent, begrijpt waar dat uitroepteken vandaan komt. Daan, Sofie en Margriet deden ook mee aan een cursus over het Enneagram, een mooie eyeopener om jezelf en anderen te leren begrijpen. Twintig jaar geleden raadde Gerard Susan, Jellie en mij aan om zo’n cursus te doen en ook wij hebben er toen plezier van en baat bij gehad.
Naast een contemplatieve wind, met stille gebedstijden naast het ‘gewone’ gebed, proberen we ook het tij van klimaatverandering en nieuwe kernbewapening te keren, of op z’n minst, niet voetstoots over ons heen te laten komen. In het kader van een ‘fossil free’ Museumplein deden Herman en Susan mee met een muzikale actie bij het Concertgebouw om het bestuur te vragen geen sponsoring van Shell meer aan te nemen. We liepen mee met de klimaatmars en kwamen net als 40.000 anderen doorweekt thuis. In het kader van een actie van Extinction Rebellion (XR) hielp Margriet mee om in Londen vijf bruggen over de Theems te blokkeren. Haar ID-kaart werd ingenomen en ze kon een tijd lang het eiland niet meer af. Ze werd voor de rechter gedaagd, maar op het laatste moment besloot de officier van justitie om de zaak te seponeren.
Ik heb moeite met een van de actiemethodes van XR, namelijk om middels blokkades al het verkeer in steden tot stilstand te brengen om zo economische druk te genereren om de wetgevende macht met een derde kamer te versterken om de Britse, Nederlandse en andere samenlevingen te kunnen verleiden en dwingen om voor 2025 hun koolstofdioxide uitstoot tot nul te reduceren. Mijn moeite zit er vooral in dat XR meent dat dit ondersteboven gooien van het leven van gewone mensen door die blokkades om dit grootse plan te realiseren in de geweldloos actieve tradities van Jezus en Gandhi staat. Discussie, ook hier in huis. Ik hoop van ganser harte dat de andere actiemethoden die er ook in deze jonge beweging zijn, de boventoon mogen gaan voeren.
Terwijl Margriet in Engeland zat, kreeg zij net als Sofie, Susan en ik een brief van de hoofdofficier van justitie uit Koblenz wegens het betreden in 2018 van de vliegbasis Büchel waar Amerikaanse kernbommen liggen. Als ik tijdens de mis de woorden ‘Moge de Heer dit offer uit uw handen aannemen’ uitspreek, dan vraag ik me altijd af welk offer ik kan aanbieden. Ik hoop dat God deze go-in waarbij ik bovenop een nucleaire bunker het Onze Vader mocht bidden aanneemt en voor een kernwapenvrije wereld werkzaam laat zijn.
Om te ervaren hoe Duitse rechtbanken werken en om onze steun aan andere ‘go-inners’ te betuigen, gingen we naar de rechtszaken van Quakers en anderen die ook deze basis hadden betreden en tot boetes of 30 of 60 dagen gevangenisstraf werden veroordeeld. In juli is er weer een internationaal vredeskamp bij deze vliegbasis waar sommigen van ons naartoe gaan. Ga je mee? En/of doe je mee met een kleine vredespresentie en het uitdelen van flyers tijdens de luchtmachtdagen bij de vliegbasis Volkel? Op pagina 19 vind je er meer over.
Dank!
We zijn met ongeveer 24 mensen onder dit dak iedereen zeer dankbaar die deze wijze van gastvrij leven, bidden en actievoeren mogelijk maakt. Dank voor al het biologische net-niet of net-wel over de datum eten van onder meer de Buurtbuik, voor alle spullen, gebeden en financiële steun. Het is echt geweldig! Zonder jullie zouden we niet kunnen bestaan.
In het vorige nummer meldden we dat we nu ook de betaalrekening hebben overgezet naar de Triodosbank. Nog niet iedereen heeft dat in zijn bank-adresboekje aangepast. Ik zou willen vragen of u dat wilt nakijken. Mocht u een periodieke overboeking doen die nog op de oude gulden is gebaseerd, dan waag ik u te vragen of u wilt overwegen om die zelfs een beetje te verhogen, want met de inflatie stijgen onze uitgaven toch ongemerkt. Zo liet afgelopen voorjaar de VvE weten dat de maandelijkse bijdrage met 70% omhoog moet, omdat het groot dakonderhoud vervroegd moet worden. Hoe dan ook, dank!
Welkom op het huisfeest op 6 juli of bij een van de ronde tafel gesprekken in de herfst of om gewoon zomaar aan te schuiven bij de maaltijd. We zien uit naar een zonnige zomer waarin we weer met z’n allen een week naar het Dopersduin in Schoorl mogen en wensen alle lezers ook een heerlijke zomer toe.